Σήμερα, πήγαμε στο Κέντρο Θαλασσοκαλλιέργειας Calheta για να συναντήσουμε τον Carlos Andrade, Ph.D.
Ο Carlos είναι ο διευθυντής του τμήματος θαλάσσιας υδατοκαλλιέργειας του Τμήματος Αλιείας της Μαδέρας.
Ο Carlos είναι ο διευθυντής του τμήματος θαλάσσιας υδατοκαλλιέργειας του Τμήματος Αλιείας της Μαδέρας.
Εν ολίγοις, ο Κάρλος είναι επικεφαλής του τμήματος της κυβέρνησης της Μαδέρας που είναι υπεύθυνο για τη ρύθμιση των ιχθυοκαλλιεργειών σε αυτή την αυτόνομη περιοχή της Πορτογαλίας.
Το κέντρο περιλαμβάνει μια ερευνητική εγκατάσταση υδατοκαλλιέργειας και ένα εκκολαπτήριο, το οποίο κατασκευάστηκε το 2000 μετά από ένα επιτυχημένο πιλοτικό πρόγραμμα, με στόχο την ανάπτυξη υπεύθυνης ιχθυοκαλλιέργειας στην περιοχή.
Το κέντρο περιλαμβάνει μια ερευνητική εγκατάσταση υδατοκαλλιέργειας και ένα εκκολαπτήριο, το οποίο κατασκευάστηκε το 2000 μετά από ένα επιτυχημένο πιλοτικό πρόγραμμα, με στόχο την ανάπτυξη υπεύθυνης ιχθυοκαλλιέργειας στην περιοχή.
Το κέντρο διεξήγαγε εκτεταμένη έρευνα και δημιούργησε ένα μοντέλο υδατοκαλλιέργειας στα ύδατα της περιοχής.
Ως ρυθμιστικός φορέας, προσφέρει την έρευνα και τις γνώσεις του σε κάθε ιδιωτική βιομηχανία που αναπτύσσει μια εκμετάλλευση σε τοπικό επίπεδο.
Η Μαδέρα διαθέτει επί του παρόντος 3 λειτουργικές φάρμες, καθώς και μία υπό κατασκευή, η οποία θα τεθεί σε λειτουργία αυτόν τον μήνα.
Συνολικά 11 εγκαταστάσεις βρίσκονται στο στάδιο του σχεδιασμού.
Στην Ευρώπη, περίπου τα δύο τρίτα των θαλασσινών εισάγονται, αλλά στην Πορτογαλία το ποσοστό αυτό είναι υψηλότερο.
Η Πορτογαλία, για παράδειγμα, εισάγει 13.000 έως 14.000 τόνους τσιπούρας ετησίως, ενώ η μόνη τοπική παραγωγή τσιπούρας πραγματοποιείται εδώ στη Μαδέρα, σε ένα από τα εκτροφεία που απεικονίζονται παρακάτω.
Η παραγωγή δεν υπερβαίνει τους 1.000 τόνους ετησίως.
Η Πορτογαλία, για παράδειγμα, εισάγει 13.000 έως 14.000 τόνους τσιπούρας ετησίως, ενώ η μόνη τοπική παραγωγή τσιπούρας πραγματοποιείται εδώ στη Μαδέρα, σε ένα από τα εκτροφεία που απεικονίζονται παρακάτω.
Η παραγωγή δεν υπερβαίνει τους 1.000 τόνους ετησίως.
Είχαμε τη δυνατότητα να δούμε το τελευταίο κλουβί πριν ρυμουλκηθεί προς τη φάρμα.
Τα ψάρια μεταφέρονται από το εκκολαπτήριο και τοποθετούνται στα κλουβιά στο λιμάνι.
Στη συνέχεια, μια ομάδα αφαιρεί όλα τα ψάρια που πέθαναν κατά τη μεταφορά.
Το άγχος του ταξιδιού μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια 3 έως 5%.
Αυτό ακριβώς συνέβαινε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας.
Σίγουρα δεν είναι μια δουλειά που θα έκανα εγώ!
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας, το εκκολαπτήριο αποστειρωνόταν.
“Σταματούν” τις εργασίες για 2 μήνες για να αποστειρώσουν και να καθαρίσουν και να σπάσουν τυχόν κύκλους παρασίτων μέσω αυτού του υγειονομικού κενού.
Επί του παρόντος, αυτό είναι το μοναδικό εκκολαπτήριο ψαριών στο νησί, αλλά η ελπίδα είναι ότι ένα ιδιωτικό εκκολαπτήριο θα ανοίξει εδώ στο εγγύς μέλλον, καθώς ο αριθμός των ιχθυοτροφείων αυξάνεται.
Η ιχθυοκαλλιέργεια είναι σημαντική για την τοπική οικονομία, συμβάλλοντας στη διαφοροποίησή της και στη μείωση της εξάρτησής της από τον τουρισμό.
Επιπλέον, τα νησιά εξαρτώνται από πολυάριθμες εισαγωγές τροφίμων και άλλων αγαθών που δεν παράγονται εκεί.
Οι ιχθυοκαλλιέργειες και οι εξαγωγές αποτελούν επομένως έναν τρόπο αντιστροφής αυτής της τάσης και συμβολής σε μια ισορροπημένη οικονομία.
Η ιχθυοκαλλιέργεια είναι ένα αρκετά αμφιλεγόμενο θέμα στα μέσα ενημέρωσης και μεταξύ περιβαλλοντικών ομάδων, και ο Carlos μας βοήθησε να κατανοήσουμε πώς η ιχθυοκαλλιέργεια, όταν διεξάγεται υπεύθυνα και με εποπτεία και ρύθμιση, είναι μια θετική βιομηχανία σε μέρη όπως η Μαδέρα.
Ο Carlos τόνισε τη σημασία του σχεδιασμού των υδατοκαλλιεργειών ως μέρος της διαδικασίας τους.
Εξήγησε ότι πρέπει να διεξάγονται έρευνες, πολύ πριν από την έναρξη της παραγωγής των ιχθυοτροφείων, για την πρόβλεψη των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και τον από κοινού σχεδιασμό με άλλους χρήστες και χρήστες της θάλασσας, όπως οι παραλίες και ο τουρισμός, το σερφ, η νόμιμη αλιεία κ.λπ.
