Φωνές από τον Ινδικό Ωκεανό
Φωνές από τον Ινδικό Ωκεανό, της Elise Rigot. Επεισόδια n°1 έως n°5
Σε όλο το μήκος της διαδρομής της αποστολής Monaco 2022 Explorations στον Ινδικό Ωκεανό, η εικαστικός Elise Rigot χρησιμοποιεί τον ήχο για να καταγράψει την πρόοδο της αποστολής: επιστήμονες σε δράση, ήχοι ζώων ή φυσικού περιβάλλοντος, ιστορίες- μέσα από κάθε χαρακτήρα, οι φωνές του Ινδικού Ωκεανού μαρτυρούν έναν πολιτισμό, μια κληρονομιά, αλλά και αυτή την αναζήτηση της ανακάλυψης, της γνώσης και της αλήθειας.
Voices of attachment, που αφηγείται την ιστορία της σχέσης που έχουν και βιώνουν καθημερινά οι άνθρωποι αυτής της αποστολής με τον Ινδικό Ωκεανό. Το podcast απηχεί αυτές τις φωνές, συνυφαίνοντας επιστημονικές αναφορές, ιστορίες ζωής και τους ήχους της ατμόσφαιρας αυτής της πολύ ιδιαίτερης διάσχισης.
Φωνές από τον Ινδικό Ωκεανό
Επεισόδιο n°1: Mermaid
Σε αυτό το ηχητικό απόσπασμα, δίνω τη φωνή στη Véronique Mireille Banane, επιστήμονα του Ιδρύματος των Νήσων Σεϋχέλλες.
Μας αφηγείται μια οικογενειακή ιστορία που της είπε η γιαγιά της όταν ήταν παιδί.
Οι ηχογραφήσεις που συνοδεύουν αυτό το απόσπασμα γυρίστηκαν στην ατόλη Aldabra, την οποία η Mireille γνωρίζει καλά και με την οποία έχει βαθιά σχέση.
Elise Rigot
Φωνές από τον Ινδικό Ωκεανό
Επεισόδιο n°2: Θαλάσσιες χελώνες
Σε αυτό το ηχητικό απόσπασμα, ρίχνω μια ματιά στους ήχους των ανθρώπων που μελετούν τις θαλάσσιες χελώνες.
Ο Jérôme Bourjea είναι ερευνητής στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ερευνών για την Εκμετάλλευση της Θάλασσας (Institut Français de Recherche pour l’Exploitation de la Mer) στη Sète, αφού εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο νησί Réunion, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του.
Κατάφερα να ακολουθήσω τους Jérôme Bourjea, Quentin Schull και Stéphane Ciccione στην ατόλη Aldabra, όπου κατέγραψα τα νυχτερινά ηχοτοπία της ωοτοκίας των θαλάσσιων χελωνών.
Αυτό είναι που θέλω να ανακαλύψετε.
Αυτό, καθώς και τη συναισθηματική σύνδεση των επιστημόνων με τα θέματά τους.
Elise Rigot
Φωνές από τον Ινδικό Ωκεανό
Επεισόδια αριθ. 3, 4 και 5: Aldabra
Υπάρχει ένα νησί χαμένο στη μέση του Ινδικού Ωκεανού.
Εκεί ξεκίνησαν όλα, όπου μια σειρά από συμβιώσεις και συναρμογές όλων των ειδών, πέψη και εκκρίσεις, δημιούργησαν τις πιο διαφορετικές μορφές ζωής.
Εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια πριν, τα θαλάσσια ζώα συνέλαβαν μεταλλικά σωματίδια στον ωκεανό, τα κατάπιαν και τα πέψησαν, μέχρι που απέκκριναν τους πρώτους σκελετούς του πλανήτη μας.
Μέσω αυτής της διαδικασίας της βιο-μεταλλοποίησης, οι ύφαλοι αναδύθηκαν από το έδαφος των ωκεανών μας και συνέχισαν την αργή διαδικασία για εκατομμύρια χρόνια.
Κάτω από το βάρος της κατασκευής τους, βυθίστηκαν στο νερό, αναμειγνύονταν με την άμμο και τον ήλιο, σκληραίνοντας τη δύναμή τους και παγώνοντας τους για την αιωνιότητα.
Η ατόλη γεννήθηκε.
Μια συσσώρευση από κοράλλια, καμένα από τον ήλιο, απολιθώθηκαν με την άμμο, σχηματίζοντας τεράστιους λόφους με μεταλλική αντήχηση.
Aldabra.
Υπάρχουν κοκκινοπόδαροι μπούφοι, μπόμπιρες, καρχαρίες με μαύρα άκρα, καρχαρίες λεμονιού, κοραλλιογενείς ύφαλοι που ψιθυρίζουν, προϊστορικές χελώνες και ωκεανός μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι.
Για όσους βρίσκονται μακριά, μπορεί να είναι μόνο ένα κομμάτι γης.
Μια περιοχή που μόνο αόριστα γνωρίζουμε ότι αποτελεί μέρος της κοινής μας κληρονομιάς, μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 1982, και για τη διατήρησή της χρειάστηκαν σχεδόν 15 χρόνια.
Ωστόσο, η Aldabra δεν είναι απλώς ένα στρατιωτικό ή επιστημονικό ζήτημα, η Aldabra είναι ένα σύμβολο: το σύμβολο των Σεϋχελλών, όπου υπάρχει ένα νησί που προστατεύεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα και όπου κάθε βράδυ οι θαλάσσιες χελώνες ανεβαίνουν στις πλαγιές των ακτών για να γεννήσουν τα αυγά τους.
Ωστόσο, αυτό το νησί, που λένε ότι είναι παρθένο, έχει δει αρουραίους, γάτες και τουλάχιστον 500 τόνους πλαστικού να ξεβράζονται στις ακτές του.
Έχει δει κατσίκες και την εντατική εκμετάλλευση των ειδών χελώνας του.
Σήμερα, δώδεκα άνθρωποι ζουν στην Aldabra και εργάζονται για την προστασία του νησιού, το οποίο διαχειρίζεται το Ίδρυμα Νήσων Seychelle.
Αυτοί οι λίγοι ήχοι μας βυθίζουν σε αυτό το νησί, τα μαγκρόβια του, τα περάσματά του, τις παραλίες του τη στιγμή της πρώτης και της τελευταίας ακτίνας του φωτός.
Elise Rigot
