Οι δεσμοί μεταξύ του Πριγκιπάτου του Μονακό και της Μαρτινίκας ενισχύθηκαν το 2017 και το 2018 με δύο κορυφαίες στιγμές:
Σήμερα, γνωρίζουμε εκ των υστέρων ότι τα θαλάσσια αποθέματα και οι προστατευόμενες περιοχές είναι τα καλύτερα μέσα για τη ρύθμιση της υπεραλίευσης και την προστασία των οικοσυστημάτων...
Οι θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές συμβάλλουν στη διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας, φέρνοντας τους ανθρώπους και τη θάλασσα πιο κοντά με υπεύθυνο τρόπο.
Στις 27 Οκτωβρίου 2017, η Α.Ε.Α. Πρίγκιπας Αλβέρτος Β’ του Μονακό ταξίδεψε στα βόρεια του “l’île aux fleurs” για να εγκαινιάσει το Θαλάσσιο Εδαφικό Φυσικό Καταφύγιο Prêcheur Albert Falco και να αποτίσει έτσι φόρο τιμής στη μνήμη του καπετάνιου του Calypso, πιστού συντρόφου του καπετάνιου Jacques-Yves Cousteau.
Η επίσκεψη αυτή συμβολίζει την ισχυρή δέσμευση του Πριγκιπάτου για την ανάπτυξη θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών σε όλο τον κόσμο.
Μέχρι σήμερα, υπάρχουν 16.927 θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές στον κόσμο.
Σήμερα καλύπτουν επιφάνεια 28.189.691 km2, ή το 8% της συνολικής επιφάνειας των ωκεανών.
Λιγότερο από το 3% αυτών των περιοχών τελούν υπό αυστηρή προστασία και η συγκομιδή απαγορεύεται.
Οι επιστημονικοί εμπειρογνώμονες συνιστούν ανεπιφύλακτα να προστατευθεί τουλάχιστον το 30% της επιφάνειας των ωκεανών μέχρι το 2030.
Αυτός είναι ο στόχος που πρέπει να επιτευχθεί για τη βιώσιμη διαχείριση και την αποτελεσματική προστασία της θαλάσσιας βιοποικιλότητας.
Διάσημος δύτης και καπετάνιος του Calypso, του πλοίου του καπετάνιου J-Y Cousteau, ο Albert Falco ήταν ένας από τους εμπνευστές του σχεδίου του Εδαφικού Καταφυγίου Φύσης Prêcheur, το οποίο σήμερα φέρει το όνομά του.
Αυτός ο λάτρης της θάλασσας και της Μαρτινίκας άφησε το στίγμα του σε όλους όσους είχαν το προνόμιο να τον συναναστραφούν.
Οι κάτοικοι της Μαρτινίκας δεν έχουν ξεχάσει τη δέσμευσή του για την προστασία και την προώθηση της υποβρύχιας κληρονομιάς του νησιού.
Πέντε από τα επτά είδη θαλάσσιας χελώνας βρίσκονται κατά μήκος της ακτογραμμής της Μαρτινίκας.
Από αυτά, τρία είδη παρατηρούνται πολύ τακτικά: η χελώνα καρέτα-καρέτα, η δερματοχελώνα και η πράσινη χελώνα, η πιο κοινή στην περιοχή αυτή.
Στα νοτιοδυτικά του νησιού, η Anses d’Arlet είναι η κύρια περιοχή διατροφής των ανώριμων νεογνών αυτού του είδους.
Εκεί τα μελέτησαν κυρίως οι επιστήμονες κατά τη διάρκεια της αποστολής του Οκτωβρίου 2018.
Δύο εντατικές εβδομάδες επιστημονικής εργασίας επί τόπου, πλούσιες σε μαθήματα και πληροφορίες, συνέβαλαν στη βελτίωση της γνώσης και της προστασίας αυτού του είδους.
Χρησιμοποιήθηκαν καινοτόμες τεχνολογίες που συνδυάζουν ενσωματωμένες κάμερες και συνδεδεμένα αντικείμενα.
Οι δύο εβδομάδες παρείχαν επίσης την ευκαιρία να ευαισθητοποιηθεί η νεότερη γενιά.
Ο Damien Chevallier (IPHC) ανακάλυψε ότι οι πράσινες χελώνες που γεννιούνται στις ακτές της Γαλλικής Γουιάνας περνούν αρκετά χρόνια μεγαλώνοντας στα θαλάσσια χόρτα των Δυτικών Ινδιών, ιδίως στην περιοχή Anses d’Arlet.
Κάθε χρόνο, λαμβάνονται μικροθραύσματα σάρκας, δέρματος και θώρακα από διάφορα άτομα.
Η ανάλυση αυτών των δειγμάτων μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα την προέλευση των ατόμων και την κατάσταση της υγείας αυτού του πληθυσμού.
Μπορεί να ανιχνευθεί η παρουσία μολυσματικών ουσιών ή ιών.
Οι χελώνες συλλαμβάνονται σε άπνοια και φέρνονται στην επιφάνεια.
Όπως ένα πραγματικό δακτυλικό αποτύπωμα, ο αριθμός, η θέση και το μοτίβο των λεπιών στο κεφάλι είναι μοναδικά και επιτρέπουν την αναγνώριση ενός ατόμου.
Φωτογραφίζοντας το προφίλ του κεφαλιού μιας χελώνας, μπορούμε να την “αρχειοθετήσουμε” και να την αναγνωρίσουμε με την πάροδο του χρόνου, σε περίπτωση νέας παρατήρησης ή σύλληψης.
Η μέθοδος αυτή αναπτύχθηκε από την Kelonia, το παρατηρητήριο θαλάσσιων χελωνών της Ρεϋνιόν.
Χρησιμοποιούνται επίσης ηλεκτρονικά μικροτσίπ που εισάγονται με ένεση κάτω από το δέρμα.
Σε περίπτωση επανασύλληψης, επιτρέπουν την άμεση αναγνώριση.
Οι τραυματισμένες χελώνες διασώζονται και λαμβάνουν ειδική φροντίδα.
Εδώ, η ομάδα των επιστημόνων θα λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να αφαιρέσει το αγκίστρι από το στόμα αυτής της πράσινης χελώνας, πριν την επιστρέψει στο νερό.
Σε άλλες περιπτώσεις, οι δύτες επεμβαίνουν για να απελευθερώσουν ένα άτομο που έχει πιαστεί σε αλιευτικό δίχτυ.
Τα εγκαταλελειμμένα ή χαμένα δίχτυα, γνωστά ως δίχτυα-φάντασμα, αποτελούν την αιτία σημαντικής θνησιμότητας.
Αυτό είναι σήμερα ένα σημαντικό πρόβλημα σε όλο τον κόσμο.
Με πρωτοβουλία και υποστήριξη του Ifremer, το NExT περιλαμβάνει στενή συνεργασία με το Institut Pluridisciplinaire Hubert Curien (CNRS – Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου) και το Explorations de Monaco.
Χωρίζεται σε διάφορες φάσεις:
Μην ανησυχείτε!
Αυτό το υψηλής τεχνολογίας σακίδιο πλάτης μπορεί να αποσυνδεθεί μετά από λίγες ημέρες και δεν καταλαμβάνει πολύ χώρο με τη χελώνα.
Αρκετά δείγματα έχουν εφοδιαστεί με “βιολογικούς ανιχνευτές”, ένα σύστημα που συνδυάζει μια κάμερα υψηλής ανάλυσης με διάφορους αισθητήρες (επιταχυνσιόμετρο, μαγνητόμετρο, γυροσκόπιο, μετρητή βάθους, θερμόμετρο, υδρόφωνο, GPS) και έναν φάρο Argos που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό της χελώνας στην ανοιχτή θάλασσα, αφού απελευθερωθεί αυτόματα.
Ακατέργαστες εικόνες…
Οι εικόνες που καταγράφονται μας επιτρέπουν να μελετήσουμε τη φυσική συμπεριφορά των χελωνών και τις διατροφικές τους συνήθειες κατά βούληση και να κατανοήσουμε καλύτερα τη συμπεριφορά τους και τις στρατηγικές τους για την προσαρμογή στο περιβάλλον τους.
Στο τέλος αυτής της καταγραφής, μια χελώνα φαίνεται να τρέφεται κρυφά, ενώ η άλλη είναι προσκολλημένη σε remora, ή ψάρια-πιλότους.
Στο Anses d’Arlet, οι νεαρές πράσινες χελώνες τρέφονται κυρίως με φύκια και θαλάσσια φυτά, συμπεριλαμβανομένης της Thalassia testudinum, κοινώς γνωστής ως “χελωνόχορτο”.
Αυτή η φυτοφαγική διατροφή χρωματίζει το λίπος των πράσινων χελωνών.
Είναι η πηγή του ονόματός τους.
Τα τελευταία χρόνια, ένα χωροκατακτητικό φυτό που προέρχεται από την Ερυθρά Θάλασσα, το Halophila stipulacea, έχει αποικίσει αυτούς τους βυθούς.
Η διατροφική συμπεριφορά των χελωνών σε σχέση με αυτόν τον νέο πόρο είναι ένα από τα θέματα μιας μακροχρόνιας μελέτης του CNRS.
Σε 10 ημέρες δειγματοληψίας, 40 πράσινες χελώνες επισημάνθηκαν και παρακολουθήθηκαν.
Ελήφθησαν 250 δείγματα και καταγράφηκαν 30 ώρες βίντεο.
Τα πολύτιμα δεδομένα και οι πληροφορίες που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των επιχειρήσεων πεδίου στη Μαρτινίκα προστίθενται στα δεδομένα των προηγούμενων ετών.
Μετά από μια φάση ανάλυσης και ερμηνείας, τα δεδομένα θα επιτρέψουν στις επιστημονικές ομάδες να σημειώσουν πρόοδο σε διάφορους επιστημονικούς τομείς.
Προκειμένου να αυξηθεί η τοπική ευαισθητοποίηση σχετικά με το έργο των ερευνητών και τη διατήρηση των θαλάσσιων χελωνών, ορισμένες επιστημονικές διαδικασίες και πρωτόκολλα προσαρμόστηκαν ώστε να διεξάγονται στην ξηρά και να απευθύνονται σε ένα ευρύ κοινό.
Η προστασία των χελωνών είναι υπόθεση όλων μας και υπάρχουν πολλές πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.
Το έργο που διεξάγεται στη Μαρτινίκα μπορεί να συμβάλει σημαντικά στα προγράμματα προστασίας των χελωνών μέσω των δύο βασικών και συμπληρωματικών προσεγγίσεων της επιστημονικής έρευνας και της εκπαίδευσης.
Η Explorations de Monaco θα ήθελε να ευχαριστήσει
Η Α.Ε. Πρίγκιπας Αλβέρτος Β’ του Μονακό
Η κυβέρνηση του Μονακό
Η χήρα Albert Falco και η οικογένειά της
Οι αρχές και οι επίσημοι εκπρόσωποι της Μαρτινίκας
Ο νομάρχης Franck Robine και το επιτελείο του- ο υπο-νομάρχης του Saint Pierre και La Trinité, Emmanuel Baffour, Dominique Vian,
Ο αντιναύαρχος René-Jean Crignola, διοικητής των ενόπλων δυνάμεων στις Γαλλικές Δυτικές Ινδίες, ο συνταγματάρχης François Agostini, διοικητής της χωροφυλακής, και ο λοχαγός Marc Formentel του αεροπορικού τμήματος Fort-de-France,
Marcellin Nadeau, δήμαρχος του Le Prêcheur,
Louis Boutrin, Εκτελεστικός Σύμβουλος,
Gabriel Jean Guy, πρόεδρος της ένωσης αλιέων Prêcheur,
Marie-Renée Queuille, τοπική σύμβουλος, Anses d’Arlet,
Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Οικισμού- Fabien Védié και Denis Etienne,
Francis Georges, επικεφαλής της νότιας εδαφικής μονάδας και οι συνεργάτες του: Maxym Sikora και Marie-France Bernard, υπεύθυνοι του έργου, εθνικό σχέδιο δράσης για τις θαλάσσιες χελώνες και τα ιγκουάνα στις Μικρές Αντίλλες,
Ομάδες επιστημόνων
Damien Chevallier, ερευνητής στο Institut Pluridisciplinaire Hubert Curien (CNRS/IPHC – Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου), τμήμα Οικολογίας, Φυσιολογίας και Ηθολογίας, και η ομάδα του: Jordan Martin (μηχανικός έρευνας), Sidney Regis (μηχανικός έρευνας, ελεύθερη κατάδυση), Nicolas Lecerf (μηχανικός έρευνας, ελεύθερη κατάδυση), Flora Siegwalt (διδακτορική φοιτήτρια), Lorène Jeantet (διδακτορική φοιτήτρια), Cédric Frouin (ελεύθερη κατάδυση).
Jérôme Bourjea, βιολόγος αλιείας και διατήρησης (Ifremer, UMR MARBEC), Sylvain Bonhommeau, ερευνητής θαλάσσιας οικολογίας, και Pierre Gogendeau, ηλεκτρονικός μηχανικός, (αντιπροσωπεία του Ifremer στον Ινδικό Ωκεανό) και Emmanuel Thouard και οι συνεργάτες του (αντιπροσωπεία του Ifremer στις Γαλλικές Δυτικές Ινδίες).
Τοπικές ενώσεις και οργανώσεις στη Μαρτινίκα
Abdelwahab (Wahé) Benhalilou, (Ti Payot’ και Plongée passion, ένωση POEMM) και η ομάδα του: Thomas Maillet, και Lucas Andreani, Céline Murgale και το προσωπικό του Ti Payot’,
Mathilde Brassy, επικεφαλής της μονάδας “θάλασσα και βιώσιμη ανάπτυξη”, και Laurie Paquemar, Carbet des Sciences, κέντρο επιστημονικού, τεχνικού και βιομηχανικού πολιτισμού της Μαρτινίκας,
Didier Puccini, δημοσιογράφος†(Γαλλικές Αντίλλες) και Muriel Lepori,
Alexandre Arqué (Asso-Mer και Office de l’eau Martinique), Célia Ortole και Gwénael Quenette (Asso-Mer) και Gaelle Lambert (Mon école, ma baleine),
Lyne-Rose Beuze, επιμελήτρια του μουσείου Musée du Père Pinchon, επικεφαλής των μουσείων της περιφερειακής αρχής της Μαρτινίκας,
Οι επικεφαλής των τάξεων της θαλάσσιας εκπαιδευτικής περιοχής: Sino César, Carine Croisan, Jean-Paul Joyau, Béatrice Mas-Palangie, Chantal M’Quiby, Régine Toucanon, (Le Carbet)- Françoise Figueres, Michèle Rollin και Rolande Menil (Les Anse d’Arlet), Fabiola Nicolas-Bragance, Yoanna Paulin και Karla Jubenot (Fort de France) και οι μαθητές τους, καθώς και η τάξη της Christel Laurent από το σχολείο Morne Vert.
– Τα άτομα που συμμετείχαν στην οργάνωση των αποστολών στη Μαρτινίκα:
Philippe Brousse, επικεφαλής της αποστολής της Explorations de Monaco στην Καραϊβική,
Corinne Bussi-Copin, Επιστημονική Σύμβουλος, Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο – Ίδρυμα Πρίγκιπα Αλβέρτου Α’, Πρίγκιπα του Μονακό,
Συνταγματάρχης Bruno Philipponnat, επίσημος εκπρόσωπος της Α.Ε. Πρίγκιπα Αλβέρτου Β’ του Μονακό
Thierry Apparu και Liz Factor, επικοινωνία.
Η Société des Explorations de Monaco είναι μια πλατφόρμα για τη δέσμευση της Α.Ε. του πρίγκιπα Αλβέρτου Β’ στη γνώση, τη βιώσιμη διαχείριση και την προστασία των ωκεανών.